قرص پرگنازون هلث اید

ویتامین D:

این ویتامین در تامین سلامت استخوانی، تنظیم رشد سلولی، در متابولیسم سلول و کمک به تقویت سیستم ایمنی نقش دارد. مصرف ویتامین D در طی دوران بارداری باعث استحکام استخوان های نوزاد شده علاوه بر این در کاهش احتمال دیابت دوران بارداری و تولد نوزاد زودرس نیز نقش دارد. کمبود دریافت این ویتامین در این دوران تاثیرات منفی بر روی مادر و جنین دارد که از آن جمله می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• افزایش احتمال بروز پره اکلامپسی ( مسمومیت دوران بارداری)
• کاهش وزن هنگام تولد
• بروز ریکتز در کودکان

ویتامین E:

ویتامین محلول در چربی که مطالعات نشان داده است کمبود این ویتامین می تواند سبب بروز استرس اکسیداتیو مانند پره-اکلامپسی و همچنین تولد نوزاد زودرس شود.

ویتامین C:

ویتامین محلول در آب با خاصیت آنتی اکسیدانی بسیار قوی، که وظایف مهم و حیاتی را در بدن داراست. برخی از مطالعات نشان داده اند که کمبود این ویتامین می تواند سبب بروز آنمی، تولد نوزادان با وزن کمتر از ۵/۲ کیلوگرم، نوزادان نارس و در مواقع بسیار شدید می تواند سبب بروز پری اکلامپسی شود.

ویتامین B1:

ویتامین محلول در آب، که در شکل گیری و عملکرد سیستم عصبی، مغز و ماهیچه بسیار موثر است. از آنجاییکه این ویتامین بسیار حساس می باشد، روش های ناصحیح تهیه مواد غذایی می تواند سبب از بین رفتن آن شده و علایم کمبود آن پدید آید.

ویتامین B2:

ویتامین محلول در آب با اعمال متعدد در بدن انسان؛ کمبود این ویتامین در برخی از مطالعات با بروز پری – اکلامپسی در دوران بارداری همراه بوده است.

ویتامین B3:

ویتامین محلول در آب و بسیار مهم و حیاتی؛ استفاده از این ویتامین در دوران بارداری می تواند سبب تولید انرژی برای نوزاد شده و در افزایش رشد او نقش داشته باشد. علاوه  بر آن در مادر سبب بهبود عملکرد سیستم گوارشی آن می شود.

ویتامین B6:

مصرف این ویتامین در دوران بارداری بر روی رشد و گسترش سیستم عصبی جنین نقش دارد. این ویتامین همچنین باعث بهبود حالت تهوع صبحگاهی در خانم های باردار می شود.

اسید فولیک:

یکی دیگر از اعضا ویتامین های گروه B می باشد که در ساخت سلول های جدید و خون سازی در بدن نقش دارد. مصرف این ویتامین حداقل یک ماه قبل از دوران بارداری و در طی سه ماهه ابتدایی بارداری باعث کاهش احتمال بروز نقص لوله عصبی جنین به میزان ۵۰ تا ۷۰ درصد می شود. همچنین مصرف اسید فولیک از بروز نقص هایی همچون شکاف کام و تولد نوزاد زودرس نیز جلوگیری می کند. مصرف این ویتامین از بروز کم خونی در مادر پیشگیری می کند.

ویتامین B12:

ویتامین B12 برای حفظ سلامت سلول های عصبی و خونی لازم است. زنان پیش از باردار شدن علاوه بر اسید فولیک به ویتامین B12 نیز نیاز دارند تا خطر نقائص وخیم هنگام تولد در مغز و نخاع کاهش یابد در واقع کمبود ویتامین B12 – مستقل از کمبود اسید فولیک – یک عامل خطر ساز برای نقائص لوله عصبی جنین است.

بیوتین (ویتامین B7):

کمبود این ویتامین محلول در آب در ۵۰% بارداری ها دیده می شود. کمبود این ویتامین با افزایش ریسک نوزاد مرده همراه خواهد بود.

اسید پانتوتنیک (ویتامین B5):

این ویتامین محلول در آب سبب بهبود و گسترش رشد جنین و پیشگیری از بروز کم خونی در مادر می گردد.

ویتامین K:

بخشی از این ویتامین به طور طبیعی در روده بزرگ توسط باکتری های فلور میکروبی تولید می شود و مابقی نیاز به این ویتامین هم از طریق مواد غذایی تامین می گردد. از آنجاییکه نقش عمده این ویتامین در فرآیند انعقاد خون می باشد و همچنین به دلیل عدم بلوغ کامل فلور میکروبی در نوزادان این ویتامین در داخل بدن آن ها تولید نمی شود، کمبود آن می تواند سبب بروز خونریزی شدید در نوزادان گردد.

کلسیم:

نیاز به دریافت کلسیم در دوره بارداری افزایش می یابد. دریافت ناکافی کلسیم سبب برداشت کلسیم از استخوان های مادر می شود. گرچه بدین ترتیب نیاز جنین تامین می گردد، ولی این امر  سبب پوک شدن استخوان های زن باردار خواهد شد.

آهن:

یکی از عناصر معدنی ضروری که کمبود آن در دوران بارداری شایع است. از آنجاییکه در دوران بارداری حجم خون مادر، جفت و جنین افزایش می یابد، به موازات آن افزایش نیاز به دریافت آهن نیز وجود دارد. کمبود آن سبب بروز کم خونی شده و حتی ممکن است منجر به نقایص سیستم عصبی هم در حالات شدید بگردد. مکمل یاری با آهن از پایان ماه چهارم بارداری تا سه ماه پس از زایمان توصیه می شود. اما در مادرانی که قبل از بارداری مبتلا به کم خونی بوده اند مکمل یاری با آهن را باید قبل از بارداری شروع کرده و تمام طول بارداری و ۴ ماه پس از زایمان هم مصرف کنند.

منیزیم:

منیزیم علاوه بر اینکه در ساختمان استخوان ها و دندان مشارکت می کند، در فعال کردن بیش از ۳۰۰ آنزیم به ویژه انواعی که در ذخیره و رها کردن انرژی دخالت دارند هم نقش عمده ای دارد. منیزیم از یون های درون سلولی است که در مقابل کلسیم (به عنوان یک یون خارج سلولی) در انتقال تحریکات عصبی و انقباض عضلانی نقش ایفا می کند به طوریکه کلسیم برای انقباض عضلات و منیزیم برای حالت آرامش عضلات، ضروری هستند. به این ترتیب کمبود منیزیم می تواند موجب اسپاسم عضلانی و اختلال در عملکرد اعصاب گردد. این عنصر برای تشکیل DNA و RNA و عملکرد مناسب آن ها و همچنین برای ترشح هورمون پاراتیروئید، انعقاد خون، و تشکیل ویتامین D ضروری است. بنابراین اثر کمبود احتمالی منیزیم در مادر و جنین بسیار خطرناک خواهد بود.

ید:

عملکرد اصلی این عنصر در بدن، شرکت در ساختمان هورمون های تیروئیدی است. در دوران بارداری حتی کمبود خفیف ید می تواند سبب نقائص برگشت ناپذیری در جنین شود. بیماری کرتینیسم بیماریی است که در این حالت ایجاد می شود و باعث نقص تکامل عضلانی و استخوانی و عقب ماندگی ذهنی نوزاد می گردد.

روی:

این فلز اعمال متعددی در بدن دارد و ازجمله در ساختمان بسیاری از آنزیم ها و سنتز DNA و RNA و در نتیجه سنتز پروتئین ها شرکت دارد. بدین ترتیب در رشد و تکامل جنینی و پاسخ های ایمنی نقش مهمی دارد.

مس:

این عنصر جهت رشد و نمو طبیعی جنین ضروریست. کمبود دریافت مس در دوران بارداری باعث کاهش وزن طبیعی هنگام تولد، ضعف عضلانی و بروز مشکلات عصبی می شود.

سلنیوم:

یک عنصر معدنی ضروریست که در دوران بارداری بواسطه هورمون هایی که از جفت ترشح می شود میزان آن در بدن مادر کاهش یافته و نیاز به این ماده افزایش می یابد. مصرف سلنیوم می تواند از بروز پره اکلامپسی (مسمومیت دوران بارداری) نیز جلوگیری کند.

کروم:

این عنصر ضروری از طریق کنترل و تنظیم قند خون از بروز دیابت یا تشدید آن در دوران بارداری پیشگیری می کند. علاوه بر آن برای پیشرفت و گسترش رشد جنین هم ضروری است. اغلب زنان باردار با احتمال خطر کمبود کروم مواجه هستند.

روتین:

یک نوع آنتی اکسیدان است که در دوران بارداری جهت کمک به درمان هوموروئید و واریس می تواند موثر باشد.

اینوزیتول:

در برخی از تحقیقات انجام شده، دیده شده است که کمبود این شبه ویتامین در دوران بارداری می تواند سبب بروز نقص لوله عصبی در جنین شود. البته مکانیسم اثر آن به طور دقیق مشخص نیست.

کولین:

شبه ویتامین B است. کولین مورد نیاز جنین از طریق جفت به جنین منتقل می شود. در دوران شیرخوارگی نیز این نیاز از طریق شیر مادر تامین می شود. از آنجاییکه این دو عمل ذخیره کولین مادر را تخلیه می کند نیاز به مصرف کولین در رژیم غذایی زنان باردار و شیرده بیش از سایر زمان هاست. کولین در ترمیم غشای سلولی، عملکرد